-
De academische intellectueel als opiniemaker.
De ontslagen nu ex-wetenschappers Diederik Stapel en Don Poldermans waren feitelijk opiniemakers in een verkeerde context. Opinie is immers geen wetenschap dus het fingeren of verrommelen van data en de daaraan verbonden begeerde conclusies zijn vergelijkbaar met iedere mening die rijkelijk vloeit over de tafel van menig praatprogramma. Waartoe beïnvloeden academische intellectuelen publieke meningsvorming met standpunten die in academische context als ongefundeerd van de hand worden gewezen? En omgekeerd, waarom mogen academische intellectuelen in de publieke ruimte van alles roepen wat niet bewezen noch genuanceerd is?
Over opiniemakers, de kwaliteit van het publieke debat en de verrijzenis van de academische ‘pundit’: de hoogleraar als televisiedeskundige.
Meer
-
Homo Ludens en de neergang van de denkende elite.
Duitsland kent het principe van de weerbare democratie. Om bijvoorbeeld als politiek statement te stellen dat Artikel 1 van de grondwet dient te worden aangepast, ooit de wens van politiek activist Fortuyn, of rechters te beoordelen op hun wijze van straffen, zoals een Nederlands politiek fenomeen thans wil, zou in Duitsland aanleiding kunnen zijn tot het verbieden van een partij.
Meer
-
'Open de poorten, ik snak naar lucht!'
De lezer zal de invloed van de retorica in aanloop naar het Kabinet-Rutte niet zijn ontgaan. In elk interview ter verdediging van het zo fel begeert gedoogakkoord bedienen de hoofdrolspelers zich steevast van ‘wij zijn er van overtuigd dat…’ en ‘wij hebben er alle vertrouwen in’. Samen met 'laten wij het resultaat van de onderhandelingen afwachten’ - en dan wat?, sofistiek, bedoeld om intelligente critici de mond te snoeren door hen weg te zetten als 'Mastodonten' en ‘het proces’ niet te verstoren - om het oordeel over politieke samenwerking over te laten aan het makkelijk te manipuleren CDA-congres. Meer
-
De PVV en het verraad van de polder-intellectueel.
Publieke intellectuelen zijn steeds mindere mate wetenschappers van objectieve ernst en academische distantie, en steeds meer ideologen van de tijdgeest. Gelet de politieke situatie in Nederland van de afgelopen 10 jaar is de dialectiek van ‘klassenhaat’ en ‘politieke passies’ - de idee dat politiek gedefinieerd wordt door strijd en polarisatie, zich uitend in een cultuur georiënteerd nationalisme, door organisatie van tegenstellingen in termen van het ‘eigene’ ten opzichte van het anders-zijn van het de andere - terug van weggeweest.
Meer
-
'Henk en Ingrid'.
Het is zo langzamerhand duidelijk dat de zogenaamde 'kloof tussen burger en politiek' met de nog altijd wervende subtext 'er wordt naar ons niet geluisterd' geproblematiseerd is door lieden die daarmee sinds een jaar of 10 succesvol politieke macht verwerven. Dick Houtman en Peter Achterberg bespreken in een nuttige inleiding de gevolgen van dit fenomeen (Opinie en Debat, NRC Handelsblad, zaterdag 19 juni 2010).
Meer
-
Zweven en de noodzaak tot reflectie
U kent het fenomeen wel. Beslissingen uitstellen tot het door tijd en omstandigheden niet anders kan. Wij hopen dan door dit uitstel uiteindelijk het beste besluit te nemen. Over het algemeen wordt uitstellen niet positief gewaardeerd. In het politieke discours is het begrip zwevende kiezer gemeengoed geworden.
Meer
|
|